Torby lekarskie

Jestem lekarzem już od parunastu lat. Początki były naprawdę trudne, szczególnie przyzwyczajenie się do nocnych dyżurów. Nie każdy zdaje sobie sprawę jak to wygląda. Wiadomo jak jest się w pracy w przychodni to wiadomo o co chodzi i co należy do naszych obowiązków. Nawet dyżur  w szpitalu jest całkowicie jasny i zrozumiały. 

Dyżur na wezwanie to coś innego. Można iść do domu ale być przez cały czas pod numerem telefonu w razie trudnej sytuacji. Właśnie tak zawsze moją ordynatorzy oddziałów w szpitalach. Dla nich obowiązkowe jest wożenie w samochodach swoich toreb lekarskich. Nie wyobrażam sobie, żeby właśnie w taki sposób cały czas funkcjonować. Jednak właśnie do ordynatury trzeba dorosnąć i dojrzeć. Nie można sobie pozwolić na swobodę i luz. Ja widocznie do tego momentu jeszcze nie dojrzałem. Na chwile obecną jestem lekarzem na SORze – czyli na szpitalnym oddziale ratunkowym i czuje się tam bardzo dobrze. Mam swoje obowiązki, stały kontakt z ludźmi i mogę im pomagać. To zdecydowanie to co lubię i w czym czuje się bardzo dobrze. Ale zdarzają się dni i noce, kiedy muszę być pod telefonem i szybko muszę się zebrać i gnać do szpitala na ratunek życia. 

Takie sytuacje nie zdarzają się za często, ale jednak, muszę być do nich przygotowany i kiedy obliguje się do dyżuru telefonicznego to jestem zawsze zestresowany a moja skórzana torba lekarska leży w ciągłej gotowości przy drzwiach. Nie jest to więc spokojny czas dla mnie i czuje się bardziej zestresowany niż jak już jestem w szpitalu. Dla internisty takie wyzwania są rzadkością głownie dlatego, że zazwyczaj wzywa się go tylko w sytuacji jakiegoś kataklizmu z którego wieziona jest bardzo duża ilość osób poszkodowanych. Nie jest to więc zbyt częste sytuacje. Moją torbę lekarską chyba częściej używałem na wezwania mojej rodziny czy też znajomych i przyjaciół. Ci najbliżsi doskonale wiedzą, że medycyna jest moją pasją i korzystają z tego do upadłego. Zawsze wzywają mnie gdy coś się u nich dzieje i nie wiedzą jak sobie radzić z danym problemem zdrowotnym.